Euro packs in the capsule, pill. Healthcare costs or financial aid concept. 3d Real-online-workflow (2016) Publikationsname / Publikationsnummer / E-Tag TT.MM.JJJJ (optional)
Het blijven gebruiken van thuismedicatie tijdens ziekenhuisopnames kan landelijk een kostenbesparing van 15 miljoen euro per jaar opleveren. Het verhoogt ook de patiënttevredenheid, ongeveer 83 procent van de ondervraagde patiënten reageerde positief. Het is alleen erg lastig om het concept Doorgebruik Thuismedicatie (DGTM) in de ziekenhuizen te implementeren. Dat vraagt om veranderingen in de hele organisatie.
Dit blijkt uit onderzoek dat ziekenhuisapotheker Hein van Onzenoort en collega’s uitvoerden in opdracht van het ministerie van VWS. Zij bekeken de invoering van DGTM op acht verpleegafdelingen verdeeld over het Radboudumc, Erasmus MC, Groene Hart Ziekenhuis, Jeroen Bosch Ziekenhuis, Medisch Spectrum Twente, MUMC+ en Sint Maartenskliniek.
Normaal leveren de ziekenhuizen tijdens een opname medicatie uit de ziekenhuisapotheek. Deze kunnen een andere samenstelling van middelen hebben dan die de patiënt thuis gebruikt. Of ze zien er anders uit. Dat kan allemaal leiden tot medicatiefouten en verspilling. DGTM kan dat voorkomen. Tijdens de projecten DGTM deden de onderzoekers in de verschillende ziekenhuizen een tijdsmeting, een spillagemeting (hoeveel medicatie werd weggegooid) en een patiëntenenquête voor en na. In de voormeting was 69 procent van de patiënten positief. In de nameting was dat zelfs 83 procent.
Verspilling
Het doorgebruiken van thuismedicatie leidde tot een afname van verspilling met 28,3 procent, van ongeveer 15 duizend euro naar 10 duizend euro per afdeling per maand. Het project DGTM zorgde er niet voor dat verpleegkundigen minder tijd kwijt waren aan het medicatieproces. Wel vond er taakverschuiving plaats naar andere zorgprofessionals. Dat zorgde voor financiële besparingen van bijna 2.500 euro per afdeling per maand. Volgens een theoretische doorberekening leidt dat tot 15 miljoen euro per jaar in de totale Nederlandse ziekenhuispopulatie, zo stellen de onderzoekers.
Wel blijkt dat het doorgebruik van thuismedicatie op alle deelnemende afdelingen heel lastig is in te voeren. Daar zijn verschillende redenen voor. De ene partij gebruikt bijvoorbeeld een EPD met barcodescanning en het andere niet. Het EPD kan soms niet alle medicijnmerken scannen. Ook is het de vraag wie de thuismedicatie controleert. En waar sla je de medicatie op, bij het bed van de patiënt of centraal? Het kan ook zo zijn dat de patiënt zijn thuismedicatie niet meeneemt, of te weinig. Dan is de vraag wie er verantwoordelijk is voor uitgifte van nieuwe medicijnen. En dan spelen er nog de problemen met digitale informatievoorziening en informatiedeling door gebrekkige toegang tot het LSP of andere systemen. Een van de grootste drempels is de financiering van medicijnen in de nieuwe aanpak. Zorgverzekeraars maken verschil tussen medicijnen in intramurale (via DOT) en in extramurale setting.
Organisatie
DGTM is procesmatig goed te organiseren, stellen de onderzoekers, maar om antwoord te bieden op alle vragen is een andere procesinrichting nodig. “In het huidige model draait de zorg wel om de patiënt, maar zijn de processen ingericht op de individuele zorgverlener”, zo schrijven zij in hun rapportage. “Dit maakt dat bij implementatie van patiëntgerichte en patiëntgestuurde zorgprojecten, de inrichting van de organisatie volgend moet zijn op de wijze waarop de patiënt het zorgproces wilt sturen. Zoiets vraagt een verandering van denken in de organisatie.” Uitgangspunt moet zijn dat de patiënt op elke locatie – thuis, poliklinisch, dagbehandeling, klinisch, verzorgingscentrum – over dezelfde medicijnen moet kunnen beschikken.
