Daarvoor moet de psychiater in die zeven maanden werkweken van minimaal 129 uur tot maximaal 238 uur hebben gewerkt. Dat leek de zorgverzekeraar zo onwaarschijnlijk dat deze een fraudeonderzoek startte. Bovendien waren er in die periode signalen over fraude binnengekomen bij de zorgverzekeraar.
Meer dbc’s per patiënt
Het fraudeonderzoek van de zorgverzekeraar toonde nog meer onregelmatigheden aan. Zo had de psychiater verwijzingen vervalst. Ook opende hij voor zestien patiënten 45 dbc’s. Per patiënt is dat minimaal twee of soms drie dbc’s. Meerderde dbc’s per patiënt mag wel, maar is in de regel uitermate zeldzaam. Daarnaast bleek dat de psychiater had gerommeld met mails van de zorgverzekeraar waaruit toestemming voor de dubbele dbc’s zou blijken. Ook vervalste hij behandelovereenkomsten. Verder had hij directe tijd gedeclareerd die in werkelijkheid niet besteed was en indirecte tijd die in strijd met de regels was opgevoerd.
Declareren
Uit de overgelegde tijdsregistratie bleek de psychiater soms zelfs 6 uur indirecte tijd op 1 uur directe tijd te declareren, zelfs 6 uur per dag hersteltijd om uit te rusten na een vermoeiend gesprek. De psychiater beweert dat hij voor deze wijze van declareren toestemming had verkregen van de zorgverzekeraar, maar de zorgverzekeraar ontkent dat.
Tuchtcollege
Het Regionaal Tuchtcollege verklaarde de klacht van de verzekeraar gegrond en liet de psychiater doorhalen in het BIG-register. De psychiater ging in beroep, maar het Centraal Tuchtcollege kwam afgelopen week tot hetzelfde oordeel als het Regionaal Tuchtcollege: de psychiater mag zijn vak niet meer uitoefenen.
