Uit huis geplaatste kinderen zijn voor het contact met hun ouders, familie en vriendjes afhankelijk van hulpverleners. In de praktijk komt daar weinig van terecht, constateert Het Vergeten Kind. De hulpverleners hebben er te weinig tijd voor of hebben een dermate negatief beeld van de sociale omgeving van het beeld dat ze weinig genegen zijn zich voor het contact in te spannen. Ook kunnen de wachttijden voor een begeleide omgangsregeling oplopen tot enkele maanden.
Eenzaam
Gevolg: meer dan de helft van de uit huis geplaatste kinderen (56 procent) raakt het contact met een belangrijk persoon in zijn of haar leven kwijt. Daar voelen ze zich vaak verdrietig en eenzaam door, komt naar voren uit het onderzoek dat de stichting uitvoerde onder 72 kinderen en 15 hulpverleners.
Verandering
Het Vergeten Kind pleit voor verandering en roept alle sociale opleidingen op om binnen drie jaar hun curriculum zo in te richten dat er meer aandacht is voor het opbouwen van een gelijkwaardige samenwerking met ouders en netwerk van het kind. Ook bestuurders en beleidsmakers moeten hulpverleners meer tijd geven voor dit essentiële deel van hun werk.
