Cliënten in alle zorgsectoren kunnen last krijgen van obstipatie. Als verpleegkundigen of verzorgende professionals dit niet tijdig zien, kan langdurige obstipatie leiden tot een verminderde kwaliteit van leven, verhoging van stress, minder sociale contacten, en ziekteverzuim. Verpleegkundig-onderzoeken Kim de Groot onderzocht hoe het komt dat verpleegkundigen dit niet goed signaleren.
Kennis
Verpleegkundigen uit alle sectoren geven aan dat zijzelf en hun collega’s niet genoeg aandacht hebben voor (risico) op obstipatie. Vooral verpleeghuis medewerkers hebben te weinig zicht op het ontlastingspatroon van cliënten. Een goed screeningsinstrument zou helpen. Bijvoorbeeld een met plaatjes en codes, zodat je de ontlasting over langere tijd kan volgen. ‘Er zijn verschillende screeningsinstrumenten in omloopt, maar welke de beste is, dat is onbekend’, vertelt De Groot.
Cliënten geven aan dat als er obstipatie geconstateerd is dat ze verschillende adviezen krijgen van de verpleegkundigen. ‘De ene vertelt de cliënt wat hij of zij kan doen met eten en drinken, de ander begint gelijkt over medicatie, laseringsmiddelen of zelfs een klysma’, vertelt De Groot. ‘Het een is veel ingrijpender dan het ander.’
Richtlijn
Ondanks de verschillen in adviezen die de verpleegkundigen geven, menen ze geen gebrek aan kennis te hebben over het onderwerp. Wel zouden ze graag een richtlijn hebben over hoe ze hiermee omgaan. Hierin zou ook uitsluitsel moeten komen over welk screeningsinstrument het beste gebruikt kan worden. Gaat een verpleegkundige die geen gebrek aan kennis denk te hebben, iets opzoeken in een richtlijn? ‘Alleen een richtlijn is niet voldoende, als die ongebruikt op de plank blijft liggen’, ziet De Groot in. ‘Voor goede implementatie van de richtlijn zijn aanvullende maatregelen nodig, zoals bijscholing.’
