Preventie
“Ik heb in deze periode met heel veel plezier en betrokkenheid gewerkt voor deze mooie organisatie en daarnaast een bijdrage mogen leveren aan de ontwikkeling van de zorg en aan het thema preventie in Nederland”, zegt Wenselaar. “Vanzelfsprekend is aan mijn besluit een ruime tijd van bezinning voorafgegaan. De huidige directieraad staat stevig en de koers voor de komende jaren is bepaald. Ik laat Menzis in goede handen achter. Het moment om nu mijn aftreden bekend te maken, geeft de raad van commissarissen gelegenheid om op tijd in mijn opvolging te voorzien.”
Gezondheidsplicht
Het is moeilijk afscheid nemen van deze ervaren bestuurder. “Gelukkig blijft Ruben de komende periode nog bij ons”, zegt Peter van Lieshout, voorzitter van de raad van commissarissen Menzis. “Wij danken hem nu al voor zijn enorme inzet, energie en visie waarmee hij zich de afgelopen decennia heeft ingezet. Ruben heeft een grote bijdrage geleverd aan de aanpak van de maatschappelijke uitdagingen in de zorg. Al jaren pleit hij samen met andere partijen voor het belang van preventie en het doorvoeren van een gezondheidsplicht. Zijn inzet om het maatschappelijk debat over deze thema’s te voeren, wordt binnen en buiten het concern breed herkend. Wij zijn Ruben daarvoor zeer erkentelijk.”
Carrière
Ruben Wenselaar werd in 2002 directievoorzitter van Amicon zorgverzekeraar. In 2004 trad hij toe tot de raad van bestuur van Menzis, dat ontstond na de fusie van Amicon met Geové. In 2015 werd Wenselaar voorzitter van de raad van bestuur van Menzis.
En wat mag hij trots zijn op die 20 jaar. Hij laat een veld na waar zorgaanbieders en zorgverzekeraars op voet van oorlog met elkaar leven. En de nieuwe lichting managers bij de zorgverzekeraars zijn alleen nog maar rechtser en drukken de menselijke maat alleen nog maar meer uit in geld. En dat zelfde volk zit ook in de ambtenarij op de ministeries “betrokken” bij de zorg.
En dan zo’n bout rapport van de WRR die in hun glazen bol kijkt hoe het over 40 jaar staat met de zorg en vooral financieel en dan een doemscenario schetst dat we dan elk 16.000 euro per jaar bijdragen aan de zorg. In een kapitalistisch systeem is dat niet ondenkbaar, als we zien hoe de afgelopen 20 jaar met de euro ons geld bijna de helft minder waard geworden is en onze lonen minimaal gestegen zijn. Met mijn 2x modaal inkomen in euro’s kon ik in guldens een ruim vrijstaand huis kopen, nu kan ik nog niet eens een appartementje kopen met dat inkomen.
40 jaar is lang en in die tijd zal er veel ten goede of kwade gaan veranderen.