Wijkverpleging regelen problematisch voor een kwart van de cliënten en mantelzorgers

Dat het aanvragen van wijkverpleging bij de andere driekwart wel goed ging, kwam doordat zij al eerder wijkverpleging kregen, of omdat zij bij de aanvraag inderdaad hulp van de gemeente of huisarts kregen. De meerderheid van de bevraagde mensen wist door eigen ervaring en contacten welke organisaties er in hun wijk wijkverpleging aanboden. 

Route onbekend

Voor een kwart van de ondervraagde cliënten en mantelzorgers was het aanvragen van wijkverpleging onduidelijk. Uit verdiepende interviews met cliënten en mantelzorgers bleek dat zij niet goed op de hoogte waren van hoe het huidige stelsel werkt. Ook wisten ze niet goed voor welke vorm van zorg en ondersteuning ze op welke plek terecht konden. “Deze groep heeft op zoek naar zorg meerdere organisaties moeten bellen. Ook nam het aanvraagproces veel tijd in beslag”, aldus het RIVM. Zij hadden behoefte aan één aanspreekpunt die hen kon begeleiden bij het vinden van passende zorg, bijvoorbeeld een huisarts, wijkteam of wijkverplegingsorganisatie die daar verantwoordelijk voor is. 

Uit het onderzoek blijkt verder dat de helft van de bevraagde mensen het belangrijk vindt dat zij zelf kunnen kiezen van welke organisatie zij zorg krijgen. In de praktijk blijkt echter dat de helft van de mensen die dit belangrijk vindt, geen keuze had. Zij kwamen terecht bij de organisatie die op dat moment plek had. 

Eén aanspreekpunt

De onderzoekers brachten ook ervaringen van zorgaanbieders en projectleiders van samenwerkingsverbanden in kaart. Daaruit blijkt dat zorgvragen sneller opgepakt kunnen worden als wijkverpleegkundigen hierbij met elkaar samenwerken. In sommige regio’s is afgesproken dat alle aanvragen voor wijkverpleging bij één centraal aanmeldpunt worden gedaan. “Om het traject naar passende zorg verder te verbeteren, is meer samenwerking nodig met de huisarts, ziekenhuizen en het sociale domein in gemeenten”, aldus het RIVM.

Zorgaanbieders en projectleiders van samenwerkingsverbanden vinden verder dat verwijzers en het sociale domein ook meer afspraken moeten maken, zoals over welke zorg de wijkverpleging moet leveren en welke zorg anders kan worden georganiseerd. Tenslotte vinden zorgaanbieders dat zorgverzekeraars lokale en regionale samenwerking actiever kunnen stimuleren.