Uit onderzoek van GGD Flevoland blijkt dat zorginstanties er niet in slagen om het aantal politiemeldingen van zelfmoordpogingen, verward gedrag en overlast van zwervers omlaag te brengen. GGD Flevoland heeft daarvoor zo’n 1300 politiemeldingen gedetailleerd onderzocht. Directeur Frits Liefferink concludeert dat er meer personeel en middelen nodig zijn om de problemen op te lossen.
Het onderzoek is uniek, omdat voor het eerst in Nederland informatie uit handmatig geanalyseerde politiemeldingen is gecombineerd met informatie uit de zorg. De verwachting is dat regio’s in het hele land het onderzoek zullen gebruiken om hun beleid rondom mensen met verward gedrag te verbeteren. Dat schrijft het Algemeen Dagblad.
Stijging meldingen
In Flevoland steeg de afgelopen jaren het aantal meldingen over zelfmoordpogingen, verwarde mensen op straat en overlast van daklozen van 1775 in 2016 naar 2455 in 2018. In samenwerking met 14 overheidsorganisaties heeft GGD Flevoland de achtergrond onderzocht van 993 personen met verward gedrag, die in 2018 in de gemeenten Urk, Zeewolde, Dronten, Noordoostpolder, Lelystad en Almere deze meldingen veroorzaakten. In ruim driekwart van de gevallen was de persoon in kwestie al bekend bij sociaal-psychiatrische hulpverlening of een andere zorgpartij. Ook was de persoon in kwestie op de dag van de melding in driekwart van de gevallen daadwerkelijk in zorg bij een of meerdere zorgorganisaties. Het gaat dan om hulp bij een psychiatrische stoornis, dakloosheid, een verslaving of een (licht-) verstandelijke beperking.
Zorgmijders
Ruim een derde van de politiemeldingen (36,6 procent) wordt veroorzaakt door een kleine groep personen met verward gedrag (7%), zo blijkt uit het onderzoek. Van deze mensen is vrijwel iedereen bekend bij zorgorganisaties. Echter, veel van hen tonen zorgmijdend gedrag, waardoor de behandeling niet goed aanslaat. Daarnaast komen de meeste meldingen buiten kantooruren binnen (69%). Een derde van de meldingen komt in het weekend binnen. Er zijn dan weinig mogelijkheden om actie te ondernemen volgens geïnterviewde zorgprofessionals. Omdat politie en ambulancemedewerkers zelf deze mensen niet de juiste hulp kunnen bieden, zouden zij regelmatig met de handen in het haar zitten.
“AVG staat in de weg”
Volgens Liefferink is er geld nodig om de crisisdienst uit te breiden. De huidige financiering zou daarvoor niet voldoende zijn. Ook stelt hij dat de krappe arbeidsmarkt het lastig maakt om het juiste personeel te vinden. Verder helpt de privacywetgeving AVG volgens hem ook niet mee bij het delen van gegevens tussen de verschillende organisaties, terwijl de diverse betrokkenen in de regio de problemen met personen met verward gedrag juist samen moeten oplossen.
