Met de 4 procent konden ze nog wel leven, maar de 6 procent is zonder overleg ingevoerd en nog wel op een moment dat de zorg extra onder druk staat en meer kosten heeft door de coronacrisis, aldus een woordvoerder van de Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland (VGN), een van de partijen die eisen dat de maatregel van tafel gaat.
Voor alleen al de gehandicaptensector betekent die 2 procent extra al een verschil van 150 miljoen, waardoor de inzet van 3600 medewerkers in het geding komt.
De eisende partijen zeggen ook dat de administratieve lasten groter worden als ze de zogenoemde opslag (het terug te verdienen geld) veilig willen stellen.
De VGN heeft tijdens de rechtszaak ook de GGZ aan haar zijde, die onder meer vreest dat er bij woongroepen fors minder personeel kan werken als de verhoging naar 6 procent wordt doorgezet. Ook vijf organisaties op het gebied van ouderenzorg en drie organisaties voor mensen met een visuele beperking trekken er juridisch tegen ten strijde. (ANP)
Sinds de invoering van de nieuwe zorgverzekeringswet in 2006 zijn volgens mij nog nooit zoveel zorgaanbieders naar de rechter gegaan om een conflict met de zorgverzekeraars. Zeker sinds 2012 toen de zorgverzekeraars de smaak te pakken kregen door meer mogelijkheden door de overheid en kabinet Rutte 2. Als dit fenomeen nog niet genoeg aantoont dat het systeem met zorgverzekeraars niet werkt dan weet ik het ook niet meer.
Het gaat hier om de uitvoering van de Wet Langdurige Zorg door zorgkantoren. Dat heeft niets te maken met de invoering van de nieuwe Zorgverzekeringswet in 2006. Je zou er wel uit kunnen afleiden dat invoering van een nationaal zorgfonds, zoals door sommige partijen regelmatig bepleit wordt, in ieder geval geen beter stelsel gaat opleveren. Marcel Canoy zegt daar vandaag verstandige dingen over in Zorgvisie.