Laat op de avond zap ik nog even alle televisiezenders voorbij. “Hè was dat niet Linschoten? Nooit gemogen, staatssecretaris toch? en later DSB.
Ja ja, Robin vindt dat de zorg zeker 20 miljard kan bezuinigen door meer bedrijfsmatig te gaan werken. Tuurlijk, Robin heeft zeker nog nooit een verzorgingstehuis, ziekenhuis of GGZ instelling van binnen gezien.” Teveel onzin zo laat op de avond ik ga maar eens lekker slapen.
In bed denk ik opeens terug aan een opdracht die ik deed voor UPC toen die als eerste met breedband internet op de markt kwamen in Nederland. Heel lang geleden was dat dus. Waar de opdracht over ging weet ik niet meer, wel dat ik het pand niet kon vinden. Het kantoor was op de tweede verdieping en er stond nergens UPC aangegeven. Een geheim kantoor voor een nieuw product? Bij navraag bleken die geheime locaties het landelijke beleid te zijn, om te voorkomen dat er niet steeds gefrustreerde en boze klanten de voorgevel van de kantoren er uit reden. In die begintijd ging alles fout en niets goed. Ik werkte voor de afdeling HRM die bestond uit 100 medewerkers, verdeeld over verschillende afdelingen. Op het dieptepunt kwam een Engelse manager orde op zaken stellen en een week later bestond de afdeling HRM uit 1 persoon en uiteindelijk is UPC gered.
Wie is de kalkoen?
“Wat als die Linschoten gewoon gelijk heeft? Dan zou de HRM afdeling van 100 naar 75 mensen moeten in plaats van 100 naar 1. Tuurlijk kan dat wel. Waarom zou dat niet kunnen? Er gebeuren wel gekkere dingen.” Het probleem is natuurlijk dat het best kan, maar dat de mensen het zelf niet kunnen bedenken. Als je 1 van die 100 HRM’ers bent dan kun je simpelweg niet bedenken hoe 1 persoon al dat werk moet doen. Als je er niet bij hoort, dan kun je dat wel en dan blijkt het ook te kunnen werken. Misschien is het zo dat je nooit aan de kalkoen moet vragen wat er met kerst op tafel komt..
“Klopt.” Ik was ooit aanwezig bij een meeting met bestuurders van verschillende zorginstellingen. Iedereen was het ermee eens dat de zorg zoals we die nu hebben georganiseerd, geen duurzame oplossing is. Alle logische en noodzakelijke veranderingen als meer aandacht voor het primaire proces, uitbesteding van ondersteunende diensten, meer verantwoordelijkheden bij verpleegkundigen, optimalisering van processen en logistiek, meer patiëntgerichte zorg, meer aandacht voor samenwerking en afstemming in de keten werden allemaal en door iedereen van doorslaggevend belang geacht voor de toekomst van de zorg. Maar op de simpele vraag aan een bestuurder: “Waar ga jij nu aan werken de komende tijd?” bleef het antwoord uit of was het antwoord: “Wij zijn eigenlijk met al die onderwerpen goed op weg. Het kan altijd beter, maar…”.
“Maar wie is hier nu de kalkoen?” De zorg van nu bestaat. En de zorg van Linschoten bestaat waarschijnlijk ook (volgens kenners bijvoorbeeld in Singapore). Beide systemen zijn te snappen, te ontwerpen en te organiseren. Beide systemen leveren ook kwaliteit en waarschijnlijk op alle kwaliteitsaspecten op een vergelijkbaar niveau. Het probleem is dat we niet zomaar van A naar B kunnen stappen. Het gaat er niet om wat er met kerst op tafel komt, het gaat er om wie de kalkoen is.
Revolutie nodig
Als de nood maar hoog genoeg is, is de oplossing nabij. De nood is blijkbaar nog niet hoog genoeg maar dat komt vanzelf snel dichterbij. Er is een revolutie nodig, de zorg moet op zijn kop, herontworpen door wizz kids, bedrijfskundigen en hoteldirecteuren. En pas als iedereen roept dat dit echt niet kan en moord en brand schreeuwt, dan weet je dat je op de goede weg bent. Voor allerlei processen weet ik niet hoe dit eruit ziet, maar wel voor opleidingen in de zorg.
Opleidingen in zorg
Die moet je namelijk in zijn geheel uitbesteden aan een professioneel opleidingsinstituut, dat voldoende kennis en ervaring heeft buiten de zorg en dat zich committeert aan het leveren van resultaat op de werkvloer. Een opleidingsinstituut als Avans+ bijvoorbeeld. Op basis van de gerealiseerde resultaten in het verleden zou tenminste 50 procent van het totale opleidingsbudget niet mogen worden uitgegeven omdat het geen of te weinig resultaat oplevert. Met het resterende budget kan vrij eenvoudig meer resultaat worden gerealiseerd op de werkvloer. Met meer service en kwaliteit dan voorheen werd geleverd met 100 procent van het budget.
Besparing
De besparing van 25 procent wordt dus op dit terrein door de uitbesteding aan een professioneel instituut vrij makkelijk gerealiseerd. De andere 25 procent is dan over voor een goed doel, voor meer handen aan het bed of gewoon om iets extra’s te doen voor patiënten. Of beter nog: prikkel Avans+ om een deel van de 25 procent als bonus ter beschikking te stellen aan het instituut. Dan zijn wij extra gemotiveerd om nog meer te besparen dan 50 procent van het totale budget, omdat we daar dan zelf ook van profiteren.
“Wil je het bovenstaande allemaal marktwerking noemen? Prima, zelf weten, maar het is wel heel anders bedoeld dan de marktwerking die nu in de zorg wordt geïntroduceerd.” Ik noem het gezond verstand, duurzaamheid en innovatie en dat is hoog nodig want de zorg is toe aan een heel andere frisse wind, anders keert de wal het schip.
Geschreven door Coen Toebosch, directeur Avans+.
Dit opleidingsinstituut is toonaangevend in de prestatieverbetering van zorgpersoneel en zorgorganisaties. Door middel van innovatieve ontwikkeltrajecten, die gekenmerkt worden door een persoonlijke benadering en praktische toepasbare kennisverwerving, realiseert Avans+ meetbare performanceverbetering van individuen en organisaties in de zorg.
