Op 16 april organiseert ActiZ samen met V&VN en het NPCF een maatschappelijk debat over veiligheid in de zorg in de Rode Hoed in Amsterdam. De rapen zijn gaar als de maatschappelijke intolerantie voor fouten en risico’s maar toe blijft nemen, vindt ActiZ.
De impuls om alles met behulp van regels veilig te willen stellen lijkt alleen maar sterker te worden naarmate er meer verantwoordelijkheid bij de burgers neergelegd. Maar dragen die regels dan bij aan de kwaliteit van leven?
De behoefte aan grip en controle van de overheid staat wat ActiZ betreft haaks op de overgang van de verzorgingsstaat naar een participatiesamenleving, waarin cliënten en hun verwanten zelf de regie hebben, en zorgverleners hen in die rol ondersteunen. Terwijl juist vrijheid nodig is, om de mogelijkheden van mensen om verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf en voor elkaar te versterken. Als we het hebben over veiligheid in de zorg, zullen ‘oude’ opvattingen over risicobeheersing plaats moeten maken voor risicoacceptatie, voor het nemen en delen van weloverwogen risico’s, juist in het licht van kwaliteit van leven. Een leven zonder risico´s bestaat niet. We willen ouderen niet opsluiten en vastbinden, en tegelijkertijd willen we niet dat ze vallen. Hoe lossen we dit dilemma op?
Voldoe ik aan de regels?
Natuurlijk is ieder incident is er één te veel, maar het is intussen overduidelijk dat incidentenpolitiek en het aanscherpen van eisen daar niet bij gaan helpen. In de huidige beheers cultuur is de belangrijkste vraag: voldoe ik aan de regels? En niet: wat is er in deze situatie aan de hand en wat vraagt dat? En juist over dat laatste gaat goede zorg: daadwerkelijk aandacht hebben voor risico’s en veiligheid.
Dat kan bereikt worden als álle betrokkenen bij een cliënt in staat zijn om, ieder vanuit de eigen rol en positie, verantwoordelijkheid te voelen en te nemen voor goede veiligheid. De cliënt kiest zelf welke risico’s hij neemt in het leven, en mag de zorg verwachten die bij hem past. Tegelijkertijd moet hij er blind op kunnen vertrouwen dat zorgverleners veilig werken, vanuit aandacht en alertheid, vanuit het verstaan van hun vak, en in omstandigheden waarin passende preventieve maatregelen genomen zijn.
Het waarborgen van optimale risicoreductie werkt dus niet van buiten naar binnen, maar van binnen naar buiten. Situationeel en mensgericht.
Wilt u meer weten over het debat of wilt u zich aanmelden? Dat kan hier.
