Beeld: Canva
Dat blijkt uit bijna 900 reacties naar aanleiding van een enquête onder verpleegkundigen op Nursing.nl.
Geen volledige naam
Eerder pleitte beroepsorganisatie NU’91 er al voor dat mensen in met name verpleegtehuizen en thuiszorg, tijdens hun werk niet langer hun volledige naam hoeven te gebruiken, bijvoorbeeld op hun werkkleding. Nursing polste verpleegkundigen over dit onderwerp en dat leverde 897 reacties op.
13 Procent van de stemmers vindt dat zowel voor- als achternaam voortaan nergens meer vermeld zou moeten worden. Voor 75 procent is het voldoende als voortaan alleen de achternaam achterwege blijft. 10 procent wil dat zowel voor- als achternaam gewoon bekend blijven bij de cliënt. De overige 2 procent van de respondenten had andere redenen.
Persoonlijke berichten
Patiënten of hun familie sturen zorgprofessionals steeds vaker persoonlijke berichten, ook buiten werktijd. Sommigen zijn online vrij makkelijk te traceren, bijvoorbeeld vanwege een naam die minder vaak voorkomt. Dat maakt hen dan een eenvoudig doelwit.
Op sommige plekken treffen instellingen al maatregelen. Zo worden medewerkers bij sommige organisaties alleen nog met hun voornaam bekend gemaakt bij de cliënt. Ook worden naambordjes minder gebruikt en verdwijnen soms de bekende foto’s met namen op de afdeling. NU’91 brengt dit onderwerp ook in bij de CAO-onderhandelingen in de vvt-sector.
De achternaam weg laten is een noodmaatregel omdat de zorginstellingen niet in staat blijken voldoende bescherming te bieden. Alleen de voornaam hanteren maakt de afstand kleiner en meer familiair en nodigt daarmee uit tot nabijheid ipv afstand. Verpleegkundigen moeten herkenbaar BIG geregistreerd zijn ( kan ook met BIG nummer of diploma-speld ), want zijn ook persoonlijk verantwoordelijk. Of zijn alle artsen, fysiotherapeuten en bijv. GZ psychologen ook bij de voornaam herkenbaar en kunnen deze ook zonder verplichte BIG herkenning functioneren. Blijft m.i. over dat de art 33 ( oa VIG ), verzorgenden en helpenden en activiteitenleiders bij de voornaam herkend moeten worden? Over “kastestructuur” gesproken. Nee, de basis van zorgverlening is een vertrouwde professionele relatie binnen het individu gerichte zorgaanbod en geen onpersoonlijke machinebureaucratie. Juist wel badges met trots dragen en aansprakelijk zijn voor de kwaliteit van de eigen zorgverlening, dat moet kunnen is daagt uit tot openheid en kan “het daglicht” velen. Geen angstcultuur, maar beroepstrots !